Aan het einde van de lessen digitale
didactiek wordt ons gevraagd terug te kijken op de theorie van de lessen.
Koehler & Mishra (2008) laten met
hun TPACK model de samenhang zien tussen de pedagogiek (Pedagogical), inhoud
(Content) en technologie (Technological).
 |
| TPACK model |
Veelal bevinden zich de bestaande
lessen zich in het gebied van PCK (Pedagogical Content Knowledge), waarbij de
docent veel ervaring heeft in het lesgeven en intussen weet op welke wijze hij
de lesstof het beste kan overdragen aan de studenten voor het beste resultaat.
Door de komst van allerlei
technologische middelen, zoals PowerPoint, websites, ELO omgevingen, moet het
geheel opnieuw worden beoordeeld.
Voor mij zelf is dit nu ook duidelijker geworden dat de juiste afstemming tussen de P, C en T van groot belang is.
Fransen & Swager (2007) spreken
van het maken van de juiste ‘blend’. Zij omschrijven Blended Learning als “Een mix van eLearning en andere vormen van
leren, waarbij het gaat om distributie van leerinhouden, vormen van
communicatie en didactische methoden in relatie tot de soort leerprocessen, of combinaties
hiervan.”
Ook zij geven aan dat de technologie niet als middel alleen kan worden gezien.
Mijn leerdoel bij aanvang van deze
module was de integratie van het boek met bijbehorende website binnen de module
Productietechniek. Vooral het artikel van Fransen & Swager (2007) hebben
mij duidelijk gemaakt dat dit niet een doel op zich kan zijn.
Uiteindelijk pogen we het vak aantrekkelijker te maken en daarmee de studenten meer te interesseren voor de productietechniek en proberen dit tot stand te brengen door gebruik te maken van nieuwe technologieën die dichter bij de studenten staan, zoals het gebruik van bijv. Twitter en Whatsapp.
Nu blijkt dat de keuze goed is te verdedigen, maar de dit is een proces dat achteraf heeft plaats gevonden, terwijl dit een proces zou moeten zijn dat uiteindelijk tot de beste keuze zou moeten lijden.
De afgelopen lessen zijn een groot aantal ICT middelen voorbij gekomen, ook middelen waarvan het bestaan voor mij onbekend was. In sommige opzichten is dit mooi, maar uit de lessen en de literatuur is wel voor mij naar voren gekomen dat het ICT middel niet een doel op zich moet zijn, maar uiteindelijk een didactische keuze moet zijn. Het grote aanbod van ICT middelen maakt de keuze er niet gemakkelijker op!
Het stuk dat je beschreven hebt is heel herkenbaar. Er zijn veel verschillende tools tijdens de lessen digitale didactiek voorbij gekomen. Het is nu de kunst om de juiste selectie te maken en het op een handige manier bewaren, zodat je er naar terug kunt grijpen. Wat betreft de ICT in de lessen, moet het inderdaad zo zijn dat het de lessen versterkt, de leerlingen motiveert. Als het alleen een middel wordt die er "Tussen gepropt" wordt,dan versterkt het het lesprogramma niet. Belangrijke voorwaarde is ook dat je als docent de gelegenheid krijgt om nieuwe dingen uit te proberen en dat je als docent voldoende bijgeschoold kan worden.
BeantwoordenVerwijderenIn mijn ogen sla je de spijker op z'n kop, ICT is een middel en geen doel. Ik heb in de vijf jaar dat ik in het basisonderwijs werk al regelmatig zinloze ICT-investeringen gezien. ICT middelen die gekocht werden omdat ze zo "handig" zijn maar vervolgens onder een laag stof verdwenen omdat er vanuit een groot deel van het team geen behoefte aan was. Ik ben dan ook een groot voorstander van eerst kijken wat je wilt en pas daarna welke middelen heb je daarvoor nodig.
BeantwoordenVerwijderenGoed artikel Dick en ik ben het gedeeltelijk eens met het feit dat ICT een middel is en geen doel op zich. Binnen het primair onderwijs, waar leerlingen nog moeten leren omgaan met ICT-middelen kan ICT soms wel een doel zijn (bijvoorbeeld het leren blind-typen). Pas als dit doel bereikt is, kan ICT als middel worden ingezet.
BeantwoordenVerwijderenIn het hoger onderwijs kan dit ook het geval zijn wanneer studenten nog niet weten hoe bijvoorbeeld een tool als Google-docs werkt. Je kunt het dan wel als middel willen inzetten, maar ze zullen toch eerst de vaardigheden moeten bezitten om het überhaupt als middel te kunnen inzetten.
Kort om, volgens mij is dit de volgorde:
Eerst is ICT een doel en daarna een middel om een ander hoger doel te bereiken.